Åsele bereidt zich voor op de kerst...

 Het is elk jaar weer een verlichtingsfeest aan de Strandvägen in Åsele. iedereen doet zijn best om zijn huis maximaal in de Kerstverlichting te zetten.
Wat ons betreft heeft Sverker Danborg het dit jaar weer gewonnen.....

Pakje onder de kerstboom....

 De kerstboom staat weer. En vanmorgen lag (zat) het eerste pakje er al onder.....

Voorraad aanvullen.....

We zijn deze zomer niet in Gafsele geweest, dus de voorraad pellets ook niet aan kunnen vullen.
Het was de hoogste tijd om de brandstof weer op nivo te brengen.
Dan kunnen we weer een tijdje vooruit. In deze koude weken is het toch wel heel comfortabel om een beetje extra warmte te hebben.....

 

Floki went al aardig aan de sneeuw...

Het was eerst even wennen, maar nu vindt onze "poolhond" het prachtig in de sneeuw!
Aan de riem is ie nog wel wat onvoorspelbaar en erg sterk in de achterpoten dus beter voor armen en schouders om hem an een heupband vast te zetten. 

Koude weken!

Het is al een paar weken echt winter. Na half december gaan de temperaturen weer wat oplopen.
Maar nu zijn temperaturen van -28 (overdag) geen uitzondering!

Voor Floki's veiligheid

 Floki is af en toe nog een ongeleid projectiel. Ontsnapt zomaar via een deur op een kier. Hekje gemaakt op veranda

Net op tijd weg uit Nederland

Het is volop in het nieuws: het gaat in Nederland steeds slechter met de Coronacijfers en vanavond komen Peppie en Kokkie weer op de buis om te vertellen dat er strengere maatregelen komen en dat we vooral 1,5 meter moeten houden, onze handen goed moeten wassen en in onze elleboog moeten hoesten en niezen.

We zijn dus net op tijd vertrokken.

Het Nederlandse volk (een flink deel ervan) doet al lang niet meer wat Mark als mantra de wereld in slingert. Terwijl we weten dat alleen heftige maatregelen gaan helpen.

Kenmerk voor dit duo: te weinig en altijd te laat.....

Nee, dan hadden de Inca's het beter in het snotje. Dat vooruitzicht maakte vast dat de leiders zich als echte leiders gedroegen.

Terug in Gafsele .... en met een hond!

Na Meagans overlijden wilden we geen hond meer... dachten we....
Ondanks het feit dat je nooit meer zo'n hond als Meagan zult krijgen, zijn we toch maar begonnen aan een nieuwe hond: Floki, de IJslandse hond.... 
We zagen in juni een hond van dat ras op de camping en waren meteen verkocht.

Dat was een hele overgang!Van een rustige oude hond naar de overactieve pup. Vertederend maar een dikke boef!

In Drachten brak hij tot overmaat van ramp ook nog eens zijn achterpoot en moesten we hem met een drukverband om zijn poot een paar weken rustig houden en veel in de bench houden.

En dat voor een actieve pup met heel veel energie! Na een week mocht het verband er gelukkig afblijven, mits hij nog veel werd ontzien en hebben we tot 20-11 gewacht met de reis naar Zweden.

Nu we hier zijn, is het ook voor Floki een belevenis om met sneeuw kennis te maken. Vandaag was het -24 gr Celsius. Dat vond Floki ook niet super. Het is een van de poolrassen dus dat zal/moet (!) nog wel komen.

Hij is nu 4,5 maand en zit in de angstfase. Het is dus heel spannend om 's avonds bij donker uit te moeten. Dan hoor je heel in de verte honden blaffen en je ziet een enorm grote bol in de lucht : de maan.
Om het maar niet te hebben over de harde wind die door de bomen giert.

Bij aankomst stond de kompressor van de bergwarmteinstallatie in storing maar gelukkig hebben we een pelletkachel en een electrische deken. De monteurs stonden de volgende morgen al op de stoep en brachten de vastgelopen pomp weer in beweging.

Toen we aankwamen lag er ca 5 cm sneeuw. Gisteren is er een 15 cm bijgevallen. Alles is dus weer mooi wit en moest de sneeuwblazer weer aan het werk

Floki wil in zijn enthousiasme steeds achter ons aan, de trap op. We zien nog steeds de beelden van zijn gebroken poot voor ons, dus moest er wat gebeuren. 

We hadden nog een schaarhekje staan, dus moest dat maar even gemonteerd worden.

Zijn ook bezig met een maatwerkhekje voor de trap van de veranda, want je moet er niet aandenken dat ie een keer de deur uitvliegt en de weg op rent. Het blijft voorlopig nog wel even een ongeleid projectiel.

Hij heeft al geprobeerd om zich er doorheen te wurmen maar bleef steken en op zijn weg terug stond het hekje aardig bol. Benieuwd hoe lang het meegaat....

Onvergetelijke hond ..... vila i frid Meagan!

 Meagan voelde zich opperbest in Zweden, waar ze (het laatste half jaar uitgezonderd) altijd mee ging op onze wandelingen of bij Yvonnes langlauftochten. Zelfs als Peter een visgat in het ijs boorde, moest ze daarbij zijn!
Ze hoorde er gewoon bij en dat vond ze zelf ook!

Nog even wat plaatjes uit haar mooie leven:

Nog maar een pupje...

Het huis voelt leeg aan .....

 

Het voelt allemaal zo raar .... zonder onze Meagan

We hebben afgelopen donderdag ons kameraadje moeten laten inslapen. 
Na 14 jaar plezier met onze Meagan werd ze slechter en slechter en werd het een kwestie van : verdrietig voor jezelf maar in het belang van de hond.

De rit naar de dierenarts in Lycksele (125 km) was al een opgave. Ze trilde continue en was heel onrustig. 2.000 km terug naar Nederland zou helemaal een kwelling voor haar zijn geweest.

Ze was in drie dagen hard achteruit gegaan en voelde plotseling heel mager aan. Ze kon ook geen eten meer binnen houden.
Ze was al een tijdje vrijwel blind en doof en leed volgens ons ook wat aan dementie. In haar slaap was ze vrijwel bewusteloos en konden we haar moeilijk wakker krijgen.

Ze is bij de dierenarts heel rustig ingeslapen met haar kopje op Yvonnes schoot.

We waren altijd al van plan om haar hier in de tuin te begraven met uitzicht op de rivier. Dat kon nu niet. De grond is nog volop bevroren. Dat is geen onbekend probleem hier voor mensen met honden.
Die bewaren de hond dan in een grote vriezer en wachten tot de vorst uit de grond is.

Een goede vriendin van ons, die wist van de rit naar de dierenarts, bood aan om dat ook met Meagan te doen. Ze heeft zelf ook honden en heeft zelf ook vaker met deze situaties moeten dealen.
We gaan haar dus in de zomer of de herfst hier in de tuin begraven. Het plekje is al uitgezocht en gemarkeerd. Mocht het ons dit jaar niet lukken om hier terug te komen dan gaan onze vrienden Joke en Hugh dat voor ons verzorgen.

Kebbestjärn ...

 Omdat de zon weer wat hoger en gunstiger komt te staan, is Kebbestjärn ook weer aantrrekkelijk om even te grillen. Er stond wel een frisse wind maar het was de moeite waard. Ook Joe, Dany en Xandi waren te porren voor een ritje.
De scootertrail was wel hard en af en toe liep de motortemperatuur van de twee-takten wat op.
Even stoppen en wachten en dan kun je weer verder.

Weer op de scooter ....

Na twee weken dooi is de vorst weer terug. De scootertrails zijn daardoor hard geworden en rijd je minder comfortabel maar de zon (die steeds meer kracht krijgt) maakt een hoop goed.

Gewoon een beetje extra oppassen bij het scooteren dat je niet teveel met de ski's in oude sporen komt.
En af en toe aan de zijkanten door de lossere sneeuw rijden (koeling van de motor).

Eerst maar weer eens een tripje naar de zonnige overkant van Sämsjötjärn

Dooi ....

 Dit krijg als de dooi invalt....

Nog even naar Kebbestjärn ....

Vandaag nog even naar Kebbestjärn gescooterd. Vooral het laatste stuk is fantastisch met de bomen zwaar van de sneeuw.
Twee bomen waren gesneuveld door de zware sneeuwbelasting en waren natuurlijk dwars over de trail gevallen.
Er was daarna nog niemand gepasseerd dus het was aan ons om de bomen te ruimen.
Gelukkig hebben we altijd een (scherpe) bijl en bomenzaag mee dus na 15 min zwoegen bij de eerste boom, konden we weer verder.
100 meter verderop lag de tweede.
Met de ervaring van de eerste was de klus snel geklaard.

Nog even gauw naar Valvattnet ....

 Er komt dooi aan! In elk geval een week overdag boven 0 gr C
Dus nog gauw even een toer naar Valvattnet

Er komt weer nieuwe sneeuw aan ....

Dat wordt morgen en overmorgen weer werken met de sneeuwblazer!
Er wordt 2 dagen sneeuw voorspeld.

Wat ons betreft helemaal niet nodig want het is nog prachtig in de bossen....

Andre en Ina wippen even langs met de caravan....

Andre en Ina -die we nog kennen van de cursus Zweeds in Drachten en inmiddels zijn geemigreerd naar Zweeds Dalarna- waren met de caravan onderweg van Jokkmokk naar huis.
Gafsele ligt mooi op de route en ze hebben even 2 overnachtingen op het erf gestaan.

Gelukkig was het mooi weer (-15 gr C en zon) en konden we even een scootertochtje maken naar Valvattnet en daar in de zon grillen.

Op de terugweg over de rivier hebben we even gas gegeven wat garant stond voor een paar bevriezingsplekjes in het gezicht.

Eerst alles pakken en voorbereiden

En weer terug op het erf ...

Plaatje op de rivier...

 Sommige foto's hebben geen commentaar nodig